เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนผม ผมมีเพื่อนคนนึงชื่อว่าแป้ง เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับผม แต่เราสองคนเรียนคนละโรงเรียนกัน ครอบครัวของแป้งมีฐานะดี แป้งเลยได้เรียนโรงเรียนเอกชน แป้งมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงชื่อว่าแนนเขา 2 คนสนิทกันมาก ไปไหนก็จะต้องมีแป้งและแนน ตัวติดกันตลอด
สองคนนี้รักกันมากเลยทีเดียว พอเรียนจบ ม. 3 กลุ่มของแป้งที่โรงเรียนก็มีทริปที่จะไปเที่ยวกัน เพราะแต่ละคนก็จะแยกย้ายไปเรียนตามที่ตัวเองถนัด บางคนก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอกบางคนก็เรียนต่อสายอาชีพ พวกเขาจึงคิดว่าจะไปเที่ยวไหนกันดี เพื่อเป็นการอำลา มายด์ที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของแป้งก็เสนอมาว่า ให้ไปเที่ยวหัวหิน เพราะพ่อของมายด์ มีบ้านพักตากอากาศที่นั่น ส่วนเรื่องของการเดินทางอาหาร มายด์ก็อาสาเป็นคนดูแลเอง พอทุกคนตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย ก็นัดวันที่จะเดินทางกัน ตกลงกันว่าจะไป 4 วัน 3 คืน
พอถึงวันที่จะเดินทาง ทุกคนก็ไปรวมกันที่บ้านของมายด์ ทุกคนนั่งรถตู้ของบ้านมายด์ไป กลุ่มเพื่อนของแป้งที่ไปกันมีประมาณ 8 คน มีทั้งหญิงและชาย พอถึงที่หมาย ทุกคนต่างก็นำข้าวของไปเก็บในห้องและออกไปเดินเที่ยวริมทะเลผ่านไป 2 วันทุกคนก็ได้เล่นน้ำ ได้กินอาหารทะเลกันอย่างสนุกสนาน
พอเช้าวันที่ 3 แม่ของแป้งโทรมาบอกว่า พ่อของแป้งไม่สบายอยู่โรงพยาบาล ให้แป้งกลับมาหาพ่อ เดี๋ยวแม่ของแป้งจะมารับ แป้งเป็นลูกคนเดียว พ่อของแป้งมีโรคประจำตัว และพอโรคประจำตัวของพ่อแป้งกำเริบ เลยต้องเข้าโรงพยาบาล หมอบอกว่าอย่าให้คนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ เดี๋ยวโรคที่เป็นจะยิ่งหนัก พ่อของแป้งอยากเจอแป้ง อยากให้แป้งมาเฝ้าไข้ ตามประสาคนที่มีลูกคนเดียว แม่ของแป้งไม่อยากให้พ่อเป็นหนัก เลยต้องพาแป้ง กลับกรุงเทพมาเฝ้าพ่อ แป้งเข้าใจและบอกเพื่อนๆ แต่แนนไม่อยากให้แป้งกลับ แนนเลยขอกลับด้วย แต่แป้งบอกว่าให้แนนอยู่กับเพื่อนๆ ไป ไม่ต้องเป็นห่วง
พอเย็นวันนั้น แม่ของแป้งก็มาพาแป้งกลับกรุงเทพ แป้งก็ไปเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล เวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ แนนก็โทรมาหาแป้ง คุยกันจนถึงประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ แนนพูดแต่ว่า หายใจไม่ค่อยออก รู้สึกอึดอัดและก็บอกว่า แป้งไม่น่ากลับเลยเพื่อนที่นี่ไม่มีใครรักและห่วงแนนเลยซักคน แป้งก็บอกกับแนนว่า แนนคิดไปเองหรือเปล่า เพื่อนก็รักแนนทุกคนแหละ แล้วก่อนที่แนนจะวางสาย แนนก็บอกว่า แนนรักแป้งมาก เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป แป้งก็งงนิดๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก อาจจะเป็นเพราะแนนไม่มีแป้งอยู่ด้วย เลยพูดอะไรแบบนี้
พอเช้าของอีกวันจะเป็นวันที่เพื่อนๆ ของแป้งจะกลับมาจากทะเล แป้งก็กลับบ้านแล้วให้แม่มาเฝ้าพ่อแทน พอแป้งถึงบ้าน แป้งก็ไปนอนพักหลังจากที่ไม่ค่อยได้นอนจากเมื่อคืน แป้งกะว่าพอเย็นจะไปรอรับเพื่อนที่บ้านของมายด์ แป้งกำลังจะเข้านอนก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา แป้งก็ไปดูว่าใครโทรมา ก็เห็นว่าเป็นแนนโทรมา แป้งก็เลยถามแนนว่า เป็นยังไงเที่ยวสนุกมั๊ย เดี๋ยวเย็นๆ แป้งจะไปรอที่บ้านมายด์นะ แนนเงียบไม่พูดอะไร แป้งก็ถามแนนว่า เป็นอะไร แนนก็พูดขึ้นว่า ถ้ามีใครโทรมาหา ไม่ต้องรับสายนะ ห้ามรับเด็ดขาด แป้งก็ถามด้วยอาการงงๆว่าทำไมหละ มีอะไรหรือเปล่าแนน แนนก็บอกแต่ว่า ถ้าเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ ถ้าแป้งยังรักแนนอยู่ ห้ามรับสายใครเด็ดขาด แล้วสายก็ตัดไป
แป้งก็งงและกำลังจะโทรกลับไปหาแนนแต่มายด์โทรมาซะก่อน แป้งกำลังจะรับ แต่พอนึกถึงคำพูดของแนน แป้งก็สองจิตสองใจ จะรับดีหรือไม่รับดี แต่แล้วแป้งก็รับโทรศัพท์ เพราะด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแนน พอแป้งรับ มายด์ก็พูดว่า แป้งฟังมายด์ให้ดีนะ แป้งก็ถามว่ามีอะไรมายด์ก็พูดว่า เมื่อคืนแนนจมน้ำตาย ตอนนี้ศพถูกย้ายมาโรงพยาบาลที่กรุงเทพ แป้งพอได้ฟังมายด์พูดแบบนี้ก็เข้าใจว่า แนนบอกที่ไม่ให้รับโทรศัพท์ คงเป็นเพราะรู้ว่าเพื่อนจะโทรมาแกล้ง บอกว่าตัวเองจมน้ำตาย แป้งก็พูดกลับไปว่า มายด์ มายด์มีปัญหาอะไรกับแนนอ่ะ ทำไมถึงต้องแกล้งกันแรงขนาดนี้ มายด์บอกว่า มายด์ไม่ได้แกล้ง แต่แนนจมน้ำตายจริงๆ เมื่อคืนเพื่อนๆไปสังสรรค์ที่ริมหาดกันตอน 6 โมงเย็น จนถึงประมาณ 2 ทุ่มก็สังเกตเห็นว่าแนนไม่ได้อยู่ในกลุ่ม ทุกคนก็สงสัยว่าแนนไปไหนเพราะตอนประมาณ ทุ่มกว่าๆ ยังเห็นแนนเล่นน้ำอยู่เลย ทุกคนก็ลงทะเลไปช่วยกันหาแต่ก็ไม่เจอ พ่อของมายด์เลยให้หน่วยกู้ชีพไปช่วยกันหาแนน จนพบศพของแนนอยู่ในทะเล
แป้งก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะแป้งเพิ่งวางสายไปจากแนนเมื่อกี๋นี่เอง แล้วมายด์ก็โทรมา มายด์ก็เงียบไม่พูดอะไร แล้วมายด์ก็บอกว่า เย็นนี้มาหามายด์ที่บ้าน มายด์จะพาไปหาแนนที่โรงพยาบาล พอแป้งมาถึง ทุกคนก็ไปหาแนนที่โรงพยาบาล พอถึงห้องเก็บศพ แป้งก็ช็อค เมื่อเห็นศพของแนนนอนนิ่งอยู่ มือของแนนกำสร้อยที่แป้งซื้อให้ตอนวันเกิด แป้งเสียใจมาก ร้องไห้จนหมดสติ
แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น เมื่องานศพของแนนได้สิ้นสุดลง แป้งได้เข้ามาในห้องของตัวเอง เอาแต่ร้องไห้ หยิบรูปที่เคยถ่ายคู่กับแนนมาดู ซักพักมีคนโทรมาหาแป้ง พอแป้งหยิบโทรศัพท์ ถึงกับช็อค หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นชื่อว่าแนน แป้งตกใจมากอีกใจก็คิดว่าเป็นแม่ของแนนโทรมาหาก็ได้ แป้งตัดสินใจรับโทรศัพท์ พอแป้งรับโทรศัพท์ ก็มีเสียงของแนนพูดด้วยความโมโหว่า แนนบอกแป้งแล้วว่าอย่ารับโทรศัพท์ แล้วแป้งรับทำไม แนนถามว่าแป้งรับทำไม แล้วก็กรี๊ดดดดดดดใส่แป้ง ทันทีที่แนนพูดจบประโยคนี้ แป้งถึงกับปาโทรศัพท์ทิ้งและกรี๊ดกลายเป็นคนเสียสติ สตินี่ไม่อยู่กับร่องกับรอย
หลังจากผ่านเหตุการณ์ไปได้ซัก 2-3 ปี แป้งก็หายเป็นปกติ แล้วก็เล่าเรื่องนี้ทั้งหมดให้ฟังให้ผมฟัง แปลกมากที่เพื่อนตายตอน 2 ทุ่มแต่กลับมาโทรหาแป้งตอน 4 ทุ่ม แป้งบอกกับผมว่า ที่แนนบอกรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ค่อยออก คงเป็นที่แนนบอกถึงอาการตอนที่จมน้ำตาย และที่แนนบอกว่า ไม่มีเพื่อนรักและห่วงแนน
คงเป็นเพราะตอนที่แนนจมน้ำ ไม่มีเพื่อนคนไหนเห็น และเข้าไปช่วยอาจจะเป็นเพราะเพื่อนกำลังสนุกกับการสังสรรค์เลยไม่ทันสังเกตเห็นว่าแนนจมน้ำ
ขอให้ทุกท่านอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
