เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงภาพยนต์แห่งนึงในจังหวัดสมุทรปราการ และเหตุการณ์นี้พึงจะเกิดขึ้นกับคุณโอ๋แบบสดๆร้อนๆ โรงหนังแห่งนี้ ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสี่ถึงห้าปีที่แล้ว คนจะเยอะมาก แต่ปัจจุบันโรงหนังแห่งนี้ดูเล็กลงไปเยอะ ถ้าเทียบกับที่อื่นๆในปัจจุบัน
จนตอนกลางวันแทบนับคนได้เลย แต่ด้วยความที่คุณโอ๋เป็นคนไม่ค่อยได้ดูหนังอยู่แล้ว พอดีคุณโอ๋ไปบ้านเพื่อน แล้วอยากดูหนังเรื่องนี้อยู่พอดี เพราะเพื่อนเล่าให้ฟัง คุณโอ๋จึงได้เข้าไปซื้อตั๋ว และตั้งใจว่าจะดูก่อนรอบสุดท้าย แต่มันเลยเวลามาประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว เลยได้ซื้อตั๋วดูรอบสุดท้ายแทน ประมาณสี่ทุ่ม
คนน้อยมาก คุณโอ๋เลือกนั่งแถวหลังสุด ที่นั่งห้าเอ ก่อนหนังฉายคุณโอ๋ได้เดินเข้าห้องน้ำก่อน ห้องน้ำเก่าและน่ากลัวมาก ใหญ่พอสมควรแต่ไม่มีคนเลย คุณโอ๋เลือกเข้าห้องตรงกลาง พอคุณโอ๋เสร็จกิจและเปิดประตูออกมา พอจะหวังที่กำลังเปิดประตู คุณโอ๋ได้ยินเสียงกดชักโครกของห้องข้างๆ ซึ่งตอนที่คุณโอ๋เดินเข้ามา ทุกห้องจะเปิดประตูหมดและไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย
คุณโอ๋พยายามไม่ใส่ใจ และเดินออกไปซื้อขนม และกลับเข้ามานั่งที่นั่ง มีคนดูน้อยมาก แถวที่คุณโอ๋นั่งจะไม่มีคนนั่งเลย พอหนังเริ่มฉายไปได้สักพัก ประมาณครึ่งเรื่อง ขนมเริ่มหมด และหางตาของคุณโอ๋เห็นเหมือนมีคนนั่งอยู่แถวเดียวกัน ประมาณสองถึงสามคน ถัดจากที่นั่งของคุณโอ๋ไปสองที่นั่ง คุณโอ๋ก็งงว่ามาตอนไหน แต่คุณโอ๋ไม่ได้หันไปมองตรงๆเพราะกลัวจะเป็นการเสียมารยาท
หลังจากนั้นอีกประมาณสิบห้านาที ขนมของคุณโอ๋หมด คุณโอ๋ก็เลยจะเอากล่องใส่ขนมวางไว้ข้างล่าง พอจังหวะที่คุณโอ๋ก้มตัววางกล่องขนมไว้ข้างล่าง คุณโอ๋สังเกตเห็นหัวคนโผล่ออกมาจากเบาะที่นั่งถัดจากคุณโอ๋ไปหนึ่งที่ คุณโอ๋เลยรีบเงยหน้าขึ้นมา แต่คนที่นั่งอยู่แถวเดียวกับคุณโอ๋สองถึงสามคนที่คุณโอ๋เห็นเมื่อก่อนหน้านี้ บัดนี้ไม่มีใครเลย คุณโอ๋ตกใจมาก เลยรีบย้ายที่นั่งไปนั่งในแถวที่มีคนกำลังนั่งอยู่
และนั่งคิดทบทวนว่าสิ่งที่เจอมันคืออะไร แต่คุณโอ๋มั่นใจว่ามันคือหัวคนแน่ๆ จนกระทั่งหนังจบ คุณโอ๋รีบลุกขึ้นเตรียมที่จะออกจากโรงหนัง จังหวะที่กำลังเดินออกจากที่นั่ง คุณโอ๋สังเกตุเห็นเงาคนสองถึงสามคนตรงที่นั่งในแถวที่คุณโอ๋นั่งดูก่อนที่จะย้ายมานั่งที่ใหม่
เป็นลักษณะเงาดำๆแล้วก็ค่อยๆหายเข้าไปในเบาะที่นั่ง คุณโอ๋เห็นแบบนั้นจึงรีบเดินออกจากโรงหนังทันที และก่อนจะออก คุณโอ๋ได้ลองถามน้องพนักงานว่า “โรงเนี่ยมันมีชัวๆใช่มั้ย แล้วมีโรงไหนอีกที่มันมี” พนักงานก็บอกกับคุณโอ๋ได้แค่ว่า “ผมจะอยู่แค่ข้างล่าง จะไม่ขึ้นไปเหยียบชั้นที่นั่งบนๆเด็ดขาด และไม่สามารถบอกได้ว่าโรงไหนมีบ้าง แต่ผมจะอยู่แค่ตรงประตู”
พอคุณโอ๋ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจทุกอย่าง ซึ่งก่อนหน้านี้ เพื่อนของคุณโอ๋ก็ได้เล่าให้ฟังว่า ตัวเค้าเองก็ได้มาดูหนังในโรงหนังแห่งนี้ และนั่งที่นั่งแถวบนเหมือนกัน และก็เจอคล้ายๆกับที่คุณโอ๋เจอ คือตอนแรกแถวที่เพื่อนของคุณโอ๋นั่งจะไม่มีคนเลย พอหนังฉายไปได้ครึ่งเรื่อง ก็มีคนโผล่ออกมานั่งเต็มทุกแถวที่นั่งที่อยู่ชั้นบนๆ แล้วทุกคนก็หันมามองหน้าเพื่อนคุณโอ๋กันเป็นสายตาเดียว และพอหนังจบตอนที่ออกจากโรงหนัง กลับไม่มีคนเลย และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด
ขอบคุณเรื่องเล่าจาก คุณโอ๋
