ในชีวิตของคุณเบิร์ดทำอาชีพมาหลายอย่างมาก เกือบทุกอาชีพนั้นคุณเบิร์ดจะเป็นคนเลือกเอง แต่มีอาชีพนึงที่ไม่ได้เลือกเองคืออาชีพเล่นดนตรี ที่ว่าไม่ได้เลือกเองเพราะว่าพ่อของคุณเบิร์ดทำวงดนตรีมาตั้งแต่ตอนที่คุณเบิร์ดเล็กๆแล้ว เล่นตามงานบวชงานแต่ง งานตามต่างจังหวัด คุณเบิร์ดนั้นเล่นเป็นมือคีย์บอร์ด ตั้งแต่อายุ 13 -18 ปี
และมีงานนึงที่คุณเบิร์ดได้ไปเล่นในจังหวัดนึง ได้ไปเล่นตอนกลางคืน ในย่านที่เขาว่ากันว่าเป็นดงวัยรุ่น ในวันนั้นไปเล่นงานบวช เวทีที่ตั้งจะอยู่กลางลานวัด ด้านซ้ายมือเป็นศาลาเก่า ที่ไม่ได้ใช้แล้ว ด้านขวามือเป็นศาลาใหม่ ซึ่งหลังจากที่คุณเบิร์ดเล่นดนตรีเสร็จก็ต้องมานอนที่ศาลาใหม่แห่งนี้ เพราะว่ามีเจ้าภาพอีกเจ้านึง มาจ้างให้เล่นต่อที่นี่อีกคืนนึง ก็เลยต้องนอนที่วัดนั้น
ลักษณะการเล่นของงานบวช ช่วงแรกจะเล่นเพลงช้าไปซักระยะนึงก่อน แล้วก็พักเบรค เพื่อมีพิธีการต่างๆ เวลานั้นก็จะประมาณ 2 ทุ่มครึ่งถึง 3 ทุ่ม แล้วคุณเบิร์ดนั้นเป็นคนที่แพ้น้ำมะขาม คือคุณเบิร์ดจะพยายามไม่กินอะไรที่มีน้ำมะขาม เพราะกินแล้วท้องจะเสีย ตอนเย็นๆ คุณเบิร์ดก็จะเลือกกับข้าวที่เขาเอามาเสิร์ฟนักดนตรี อะไรที่ดูจะใส่มะขาม คุณเบิร์ดก็จะไม่กิน และพอดีว่ามีรถลูกชิ้นมาขาย คุณเบิร์ดก็ไปซื้อลูกชิ้นกิน แต่พอซัก 2-3 ทุ่ม ช่วงที่พักเบรคก็ปวดท้อง คุณเบิร์ดก็ไปหาห้องน้ำ ซึ่งคุณเบิร์ดก็นึกขึ้นได้ว่า น้ำจิ้มลูกชิ้นมันน่าจะใส่น้ำมะขาม
คุณเบิร์ดก็มองซ้ายมองขวาหาห้องน้ำ แล้วก็ไปเจอห้องน้ำอยู่อีกฟากนึงของงาน คุณเบิร์ดก็เลยมองไปทางซ้ายมือ ที่เป็นแถวของลำโพง พอมองผ่านลำโพงไป ก็เจอห้องน้ำไม้ วินาทีนั้นคุณเบิร์ดก็ไม่ลังเล แล้วก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ ก่อนไป คุณเบิร์ดก็บอกพ่อที่เป็นหัวหน้าวงว่า เดี๋ยวมานะ เข้าห้องน้ำแปปนึง แล้วก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ พอไปถึง ก็เจอเณรแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำ ห้องน้ำตรงนี้มีห้องส้วมอยู่ 2 ห้อง ห้องแรกใช้ไม่ได้เลย เขาเอาพวกป้ายโฆษณา ป้ายทำบุญวัด มาวางไว้เต็มเลย ส่วนห้องที่ 2 ใช้ได้ และก่อนที่คุณเบิร์ดจะเข้าห้องน้ำ ก็เรียก เณร และกำลังจะถามว่า ห้องข้างในใช้ได้มั๊ย เณรหันมาพูดว่า แจ็คๆ เหมือนประมาณว่า อย่าเรียกเขา เณร ให้เรียกเขาแจ็ค
คุณเบิร์ดก็เลยเรียก แจ็คๆ ห้องน้ำข้างในใช้ได้มั๊ย แจ็คก็ผงกหน้าประมาณว่า มาใช้สิ คุณเบิร์ดก็รีบเข้าไปจัดการธุระอย่างเร่งด่วน เพราะพิธีการบนเวทีก็เสร็จไปละ ดนตรีก็เริ่มแล้ว และก็มีเสียงพ่อของคุณเบิร์ดประกาศเรียก น้องเบิร์ดๆ ประจำที่ด้วย
คุณเบิร์ดก็ทำธุระเสร็จแล้ว มีน้ำอยู่ในกระแป๋งเดียว ที่เป็นกระแป๋งใส่ปูน ตอนนั้น เณรแจ็ค ก็ออกไปแล้ว เหลือคุณเบิร์ดอยู่ในห้องน้ำคนเดียว ประตูห้องน้ำนั้นมันไม่มีกลอน คุณเบิร์ดก็เลยเอาเท้าถีบประตูให้มันแน่นๆ ก่อนที่จะเข้าส้วม ซักพักนึง คุณเบิร์ดก็กำลังจะออกจากห้องน้ำ ก็มีคน 2 คนมาที่หน้าห้องน้ำ เสียงคนนึงจะเสียงเล็กๆ อายุน่าจะประมาณ 10 กว่าๆ เสียงอีกคนนึงจะเสียงใหญ่ๆ น่าจะเป็นผู้ใหญ่ คุณเบิร์ดก็ได้ยินเสียงเด็กพูดว่า พี่ๆ ผมขอๆ ผู้ใหญ่ก็บอกว่า กูให้มึงมากี่ครั้งละ กูบอกแล้วใช่มั๊ยว่า ครั้งนี้กูไม่ให้ ซึ่งคุณเบิร์ดนั้นจำรายละเอียดการสนทนาไม่ค่อยได้ แต่โดยรวมๆ คือ เด็กคนนี้ขอชีวิต จนทั้ง 2 คนนั้นเริ่มมาชิดที่ประตูห้องน้ำที่คุณเบิร์ดนั่งอยู่
แล้วซักพัก็มีสิ่งของสิ่งหนึ่งร่วงลงมาที่พื้น คุณเบิร์ดมองไปก็เห็นเป็นมีดสปาต้า วินาทีนั้นคุณเบิร์ดคิดว่า ถ้าออกไป ตัวเองคงโดนแน่ คุณเบิร์ดก็พยายามมองไปรอบๆ หาทางที่จะออก มองไปด้านซ้าย มีป้ายโฆษณาพิงอยู่ด้านซ้าย ซักพักนึงเสียงผู้ใหญ่พูดว่า มีคนอยู่ในห้องน้ำป่าววะ เพราะว่าเขาเห็นประตูห้องน้ำปิด ซึ่งก็คือห้องน้ำที่คุณเบิร์ดอยู่ คุณเบิร์ดก็เลยโน้มเอาแผ่นโฆษณาที่อยู่ซ้ายมือ โน้มมาบังหัวตัวเอง หลังจากที่ผู้ใหญ่พูดว่าใครอยู่ในห้องน้ำป่าววะ เขาก็ปีนเพื่อที่จะดูในห้องน้ำ แต่ว่าเขาคงไม่เห็น เพราะคุณเบิร์ดเอาแผ่นป้ายโฆษณามาบังหัว เพราะแผ่นป้ายมันยาวและสูงเลยบังหัวได้มิด
ในจังหวะที่ผู้ใหญ่ปีนอยู่ คุณเบิร์ดก็ได้ยินเสียง เด็กคนนั้นถีบผู้ใหญ่จนร่วง แล้วก็มีเสียงวิ่งออกไป ผู้ใหญ่ก็วิ่งตาม คุณเบิร์ดพยายามฟังเสียง ตอนนั้นก็มีเสียงดนตรีดังอยู่ ซักพักก็มีเสียง โอ๊ย เป็นเสียงร้อง คุณเบิร์ดก็คิดว่า เด็กคนนั้นคงไม่รอด คราวนี้คุณเบิร์ดก็คิดว่า เอายังไงดี จะออกไปดีมั๊ย คุณเบิร์ดก็รออยู่อีกพักนึง เพราะกลัวว่าเขาจะกลับมา แต่ยังไม่ทันไร ก็มีเสียงคนกลับเข้ามา ซึ่งคุณเบิร์ดก็ยังงงจนถึงทุกวันนี้ เพราะคนที่กลับเข้ามาเป็นเสียงเล็กๆ เหมือนไอเด็กคนนั้นเลย และก็พูดว่า อย่าทำผมเลย ผมขอเหอะ เดี๋ยวผมหามาใช้ แล้วก็มีเสียงผู้ใหญ่เดินตามมาอีก คุณเบิร์ดก็งง เพราะเมื่อกี๋ได้ยินเสียงทั้ง 2 คนวิ่งไปแล้ว เหมือนไปจัดการกันแล้วนี่หว่า คุณเบิร์ดก็คิดในใจว่า อย่าบอกนะว่ามีดจะล่วงอีกอ่ะ แล้วมีดก็ร่วงลงมา เหมือนเหตุการณ์มันซ้ำ
คุณเบิร์ดก็คิดต่อว่า ถ้าเหตุการณ์ซ้ำ ผู้ใหญ่มันก็ต้องปีนดูสิวะ แต่คราวนี้ผู้ใหญ่ไม่ได้ปีนดู แต่ได้ยินเป็นเสียงกระแทกประตู แล้วเด็กก็วิ่งออกไปอีก ผู้ใหญ่ก็วิ่งตาม คุณเบิร์ดก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่หน้าห้องน้ำ วินาทีนั้นคุณเบิร์ดก็มองไปรอบๆ เห็นไม้ตรงข้างหลังมันผุแล้ว พอจะแงะได้ คุณเบิร์ดก็จัดการแงะแล้วก็ลอดออกไป มุดออกไป เละเลย เสียงประกาศบนเวทีที่เรียกคุณเบิร์ดก็ยังดังอยู่เป็นระยะๆ คุณเบิร์ดออกมาก็เละ ชุดเละไปหมด และที่เละๆก็รวมปัสสาวะด้วย กลัวตายมาก มองไปใกล้ๆก็เจอศาลาเก่า มีก๊อกน้ำ ไปล้างๆตัว โชคดีวันนั้นใส่ชุดสีเข้ม ถึงจะเปียกคงไม่มีใครรู้หรอก
เดินไปถึงก็เจอเณรแจ็คแปรงฟันยังไม่เสร็จเลย นั่งหัวเราะอยู่ คุณเบิร์ดบอกว่า ถ้าตอนนั้นเณรแจ็คไม่ใช่เณรอยากตบมาก ประมาณว่า เณรแจ็คเห็นเหตุการณ์นี่หว่า แล้วทำไมไม่บอกไม่ช่วย แล้วคุณเบิร์ดก็ถามเณรแจ็คว่า หัวเราะอะไร เห็นหรอ เณรแจ็คก็ยังหัวเราะอยู่ คุณเบิร์ดก็ล้างตัวไป แล้วก็ชี้หน้า บอกว่า เดี๋ยวก่อน รอเลิกงานก่อน แล้วคุณเบิร์ดก็กลับไปเล่นปกติ จนเลิกงานตอนตี 1 แล้วก็ขึ้นไปนอนบนศาลาใหม่
เช้ามา ทั้งวงต้องรีบลุก เพราะพระจะต้องใช้ศาลาฉันเช้า คุณเบิร์ดก็ลุกขึ้นมาใส่บาตรกับชาวบ้านไปเลย แล้วคุณเบิร์ดก็มองหาเณรแจ็ค เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน มองไปสุดเลย เณรคนสุดท้ายอายุประมาณคุณเบิร์ด 15-17 ปี ส่วนเณรแจ็คน่าจะ 7-8 ขวบ แล้วก็ไม่เจอเณรแจ็ค
คุณเบิร์ดก็รอจนพระท่านฉันเสร็จ คุณเบิร์ดก็เดินไปถามเณร เพราะว่าเณรน่าจะรู้จักเณรด้วยกัน ถามว่า มีเณรชื่อแจ็ค หน้าตาแบบนี้ๆ เณรก็ตอบว่า ไม่มี ผมอ่ะเด็กสุดแล้ว คุณเบิร์ดก็คิดว่า อ๋อ หรือว่าเป็นเณรมาจากวัดอื่น คุณเบิร์ดก็ผ่านไป
ตกกลางคืน คุณเบิร์ดก็เล่นดนตรีไป มองหาเณรแจ็คไป มองไปที่ศาลาหลังเก่า ก็เจอเณร 3-4 คน เอามือจับลูกกรงมองออกมา เหมือนแอบดูดนตรี แอบดูหางเครื่อง ตามประสาเณรเด็กๆ คุณเบิร์ดก็มองเห็นว่าเณรแจ็คอยู่ข้างหลังสุดเลย แต่ที่แปลกคือ มีฟองฟอดๆอยู่ที่ปากเหมือนกำลังแปรงฟันอยู่ คุณเบิร์ดก็เล่นจนเสร็จ กะว่าเลิกงานคงได้เจอแหละ ถามๆคนแถวนี้แหละ มีเณรวัดไหนแอบหนีมาเที่ยวที่นี่บ้างหรือเปล่า แต่ในใจก็คิดว่า เณรก็ยังเด็กไม่น่าเชื่อว่าจะหนีจากวัดอื่นมาเล่นที่นี่ได้ พอเล่นจบเก็บเครื่องดนตรี ด้วยความที่คุณเบิร์ดอยากจะไปหาเณรแจ็ค คุณเบิร์ดก็รีบเก็บคีย์บอร์ดของตัวเองก่อนเลย แล้วก็บอกพ่อว่า เดี๋ยวมานะ
คุณเบิร์ดก็คิดว่าเณรแจ็คคงอยู่กุฏิหลังศาลาหลังเก่านั่นแหละ คุณเบิร์ดก็เดินมาดู แล้วก็เจอพระแก่ๆท่านนึง คุณเบิร์ดก็ถามว่า หลวงพ่อครับ เณรแจ็คพักอยู่แถวนี้มั๊ย หลวงพ่อก็ทำหน้างง ถามว่าเณรแจ็ค หน้าตายังไง รูปร่างยังไง คุณเบิร์ดก็ตอบไป แต่หลวงพ่อบอกว่า ไม่มีนะ เณรแจ็คอ่ะ ที่บวชอ่ะ มีแต่เณรแจ็คอ่ะ ที่ตาย คุณเบิร์ดก็ถามว่า เณรแจ็คที่ตายคืออะไรครับ และก่อนที่หลวงพ่อจะตอบ คุณเบิร์ดก็แอบบอกว่ามีคนวิ่งแทงกันเมื่อวานนี้ วัดมีการส่งยากันหรอ หลวงพ่อพูดว่า เดี๋ยวนะ โยมไปเข้าห้องน้ำไหนนะ คุณเบิร์ดก็ชี้แล้วมองไป
แต่ว่ามันมีหญ้าท่วมหัว ท่วมห้องน้ำ แล้วช่องที่คุณเบิร์ดมุดออกมา มันเป็นกองพวงหรีดที่เขาไปกองๆไว้ข้างๆห้องน้ำ และห้องน้ำตรงนั้นไม่ได้ใช้แล้ว คุณเบิร์ดก็วิ่งไปดูหน่อยนึง ประตูห้องน้ำห้องนั้นมัดปิด แสดงว่า เมื่อคืนคุณเบิร์ดได้เข้าไปใช้จริงๆ และป้ายโฆษณาที่ปิดคุณเบิร์ด เป็นรูปหลวงพ่อ ที่เป็นป้ายปิดทองฝังลูกนิมิต แล้วก็มีรูปหลวงพ่ออยู่ที่ป้าย แล้วก็วิ่งกลับมาหาหลวงพ่อ
คุณเบิร์ดก็บอกหลวงพ่อว่า เมื่อคืนผมใช้ห้องน้ำนะ หลวงพ่อก็บอกว่า น้ำมันไหลซะที่ไหนหละ ใครเขาใช้กัน มันเป็นห้องน้ำลิเกเก่า แล้วก็คงเป็นอย่างที่โยมว่าหละมั๊ง มีคนมาขายยากัน คุณเบิร์ดก็บอกว่านี่ไง มีวิ่งไล่แทงกันไปข้างหลัง หลวงพ่อก็มีไฟฉายอยู่ที่ตัว แล้วก็ฉายไฟไป คุณเบิร์ดเห็นเป็นดงไผ่ ซึ่งไม่น่าจะวิ่งฝ่าดงไผ่ได้รวดเร็วแบบเมื่อคืน สุดท้ายคุณเบิร์ดก็กลับมาถามว่า แล้วเณรแจ็ค สรุปยังไงอ่ะหลวงพ่อ หลวงพ่อก็เอาไฟฉายส่องไปแถวที่วางโกฐิ และพูดว่า นั่นไงๆ เณรแจ็คไม่ได้บวชวัดนี้นะ บวชวัดอื่น และที่เขาสันนิษฐานกันก็คือ เณรแจ็คน่าจะไปเห็นคนส่งยากัน แล้วเณรแจ็คถูกแทง และก็ถูกเอาน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปาก
และที่คุณเบิร์ดเห็นว่า เณรแจ็คแปรงฟัน จริงๆแล้วไม่ใช่ น่าจะเป็นน้ำลายฟูมปากมากกว่า แล้วคุณเบิร์ดก็เดินกลับมาเก็บเครื่องดนตรี ไม่กล้าหันไปมองศาลาหลังเก่า ไม่กล้าหันไปมองห้องน้ำ และนี่คือสิ่งที่คุณเบิร์ดเจอครั้งแรกในชีวิต
ขอให้ทุกท่านอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
