เหตุการณ์เกิดขึ้นที่อาบอบนวดแห่งหนึ่ง แถวถนนเพชรบุรี เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณบอยเปิดบริษัทเล็กๆกับเพื่อน เกี่ยวกับกำจัดแมลง และได้คอนแทรคกับสถานอาบอบนวดที่หนึ่ง ให้เข้าไปทำการดูแลความสะอาดและพวกแมลง โดยมีสัญญาหนึ่งปี
ที่แห่งนี้จะมีทั้งหมดสามชั้น ชั้นหนึ่งยังเปิดทำการปกติ แต่ชั้นสองและชั้นสามกำลังรีโนเวทใหม่อยู่ ทางสถานอาบอบนวดนัดให้คุณบอยกับเพื่อนเข้าไปทำตอนตีหนึ่ง เพราะต้องรอให้คนออกจากสถานที่ให้หมดก่อน
หลังจากที่คุณบอยเดินทางไปถึง พบกับยามและสุนัขหนึ่งตัว นั่งเฝ้าอยู่หน้าตึก ยามบอกกับคุณบอยว่า “มากันแล้วใช่มั้ยน้อง เดี๋ยวพี่เปิดประตูให้ แล้งน้องขึ้นไปกันเองนะ” คุณบอยก็ตอบกลับว่า “อ่าวพี่ ผมเพิ่งมาครั้งแรก ผมจะรู้ได้ยังไง ว่าต้องไปเปิดไฟตรงไหน”
ยามหยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่ง วาดแผนพังแบบสังเขป พร้อมกับอธิบายให้ฟังว่า “นี่ชั้นสองนะ พอขึ้นไปจะมีทางเดินซ้ายขวา ตรงกลางมันจะมีพวกแผงสวิทช์ต่างๆอยู่ ส่วนชั้นสาม ถ้าขึ้นไปแล้วเลี้ยวซ้าย จะเจอห้องน้ำ ตรงกลางจะมีพวกแผงสวิทช์ไฟอยู่เหมือนกัน แต่สวิทช์ไฟที่ชั้นสามยังใช้ไม่ได้ ต้องไปกดที่ชั้นสองเท่านั้น”
คุณบอยและเพื่อนไม่ค่อยแปลกใจเท่าใดนัก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เจ้าบ้านจะให้เข้าไปจัดการกันเอง จึงถือแผนที่แล้วเดินไปตามทางที่ยามบอกไว้ ชั้นหนึ่งจะปิดไฟทั้งหมด ทางเจ้าของสถานที่เค้าห้ามเปิดไฟ
คุณบอยจึงเอาไฟฉายขึ้นมาส่องไปตามมุมต่างๆ แล้วยกกระป๋องฉีดยา เดินฉีดไปเรื่อยๆ โดยแยกทำกับเพื่อน สถานที่แห่งนี้ค่อยข้างใหญ่พอสมควร การที่คุณบอยต้องมาเดินอยู่ในความมืดเพียงลำพัง มีแค่เสียงรองเท้าที่ดังก้องไปมาในโถงทางเดินใหญ่ๆทึบๆ ทำให้รู้สึกหวาดระแวงพอสมควร จนต้องหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเพลง เพื่อกลบความกลัว
เมื่อเสร็จจากชั้นหนึ่ง จึงเดินกลับมารอเพื่อนที่ห้องโถงใหญ่ สักพักเพื่อนก็เดินเข้ามาหา คุณบอยตกลงกับเพื่อนว่า “เดี๋ยวเราขึ้นไปฉีดที่ชั้นสามก่อน แล้วค่อยลงมาฉีดที่ชั้นสอง เสร็จแล้วกลับเลย” เพื่อนเห็นดีด้วย จึงพากันเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
ทางเจ้าของสถานที่อนุญาตให้เปิดไฟที่ชั้นสองและสามได้ คุณบอยจึงสับสวิทช์ไฟที่ชั้นสองขึ้นแบบมั่วๆ เพราะไม่รู้ว่ามันคือจุดไหนบ้าง แสงสว่างไล่ความมืดและความกลัวได้ดีพอสมควร
เมื่อคุณบอยชะเง้อขึ้นไปมองที่ชั้นสาม พบว่ามีแสงสว่างจากหลอดนีออนแล้ว จึงพากันเดินขึ้นไปที่ชั้นสาม ในขณะที่กำลังเดินขึ้น คุณบอยได้ยินเสียงน้ำไหล แต่ไม่ได้ไหลแรงมากนัก ลักษณะเหมือนเปิดก๊อกน้ำทิ้งไว้ คุณบอยจำได้ว่า ทางซ้ายมือเป็นห้องน้ำ จึงไม่แปลกใจนักที่จะมีเสียงน้ำไหล
ชั้นสามจะดูแคบกว่าชั้นอื่นๆ ไฟติดแต่ตรงทางเดินหน้าบันใด ทางซ้ายและขวามือจะเป็นทางเดินยาวๆมืดๆ มีข้าวของและเศษก้อนปูนวางระเกะระกะ ตามฝาผนังยังคงทาสีไม่เสร็จดี
คุณบอยหยุดอยู่แถวๆทางเดินหน้าบันได คุยกับเพื่อนว่า “น้ำมันไหลอยู่ได้ยังไง นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ” ถึงแม้ว่าคุณบอยและเพื่อน จะเคยทำงานในเวลากลางดึกแบบนี้มาหลายต่อหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันกลับต่างออกไป คุณบอยรู้สึกอึดอัดและไม่ค่อยดีกับสถานที่แห่งนี้มาก
จึงบอกกับเพื่อนว่า “เดี๋ยวเรารีบๆทำงานให้เรียบร้อย แล้วแยกย้ายกันกลับดีกว่า” จุดแรกที่จะเข้าไปฉีดคือห้องน้ำ คุณบอยเดินตรงไปที่ทางเดินด้านซ้าย ห้องน้ำจะอยู่ห้องแรกซ้ายมือ
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ยิ่งทำให้ได้ยิงเสียงน้ำไหลชัดเจน คุณบอยพยายามหมุนลูกบิดประตู แต่มันกลับถูกล็อกจากด้านใน จึงหันไปคุยกับเพื่อนว่า “หรือว่าจะมีคนอยู่ข้างใน” แต่เพื่อนก็พูดเสริมขึ้นมาว่า “หรือเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำมันไหลนานแล้วนะ”
จึงช่วยกันเคาะประตู “มีคนอยู่ข้างในมั้ยครับ มีมั้ยครับ” ไม่มีเสียงใครตอบกลับมา นอกจากเสียงน้ำไหล คุณบอยดูท่าไม่ดี คิดว่าจะเดินลงไปเรียกยามขึ้นมา จังหวะที่หันหลังจะเดินลงบันได ปรากฏว่าได้ยินเสียงปลดล็อคดัง “แกร่ก!!”
คุณบอยและเพื่อนสะดุ้ง รีบหันกลับไปมอง เห็นประตูมันค่อยๆแง้มเปิดออกทีละนิด ทำให้คุณบอยและเพื่อนยืนอึ้งอยู่กับที่ แต่พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่า มันคงไม่มีอะไรหรอก จึงค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วดันประตูเข้าไป
เป็นห้องมืดๆที่แทบจะมองอะไรไม่เห็น มีกลิ่นสาบของอะไรบางอย่างจางๆ คุณบอยใช้ไฟฉายส่องเข้าไปดู ทำให้รู้ว่ามันคือห้องน้ำที่ถูกทุบทั้งหมด ไม่มีอะไรเลย เป็นแค่ห้องสี่เหลี่ยมว่างเปล่า คุณบอยขนลุกวาบ แล้วเสียงน้ำไหลที่ได้ยินมันคือเสียงของอะไรกันแน่
เพื่อนพูดขึ้นมาทันทีว่า “ท่าไม่ดีแล้วแฮะ เอางี้มั้ย เราลงไปข้างล่าง แล้วไปปรึกษายามดู” คุยบอยและเพื่อนเดินถอยออกมาจากห้องน้ำ แล้วตรงไปที่บันได แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือก รีบกระโดดกลับหลังทันที เพราะประตูห้องน้ำมันดีดปิดเองดัง “ปั้ง!!”
แล้วเสียงน้ำไหลมันก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดังก้องไปทั้งชั้น พร้อมกับกลิ่นคาวของอะไรบางอย่าง ลอยอบอวลอยู่ทั่วบริเวณ ในจังหวะที่คุณบอยและเพื่อนยืนตัวสั่นมองหน้ากันอยู่ ปรากฏว่าได้ยินเสียงผู้หญิงครวญครางดังอยู่ไกลๆ “อื้ออออื่ออออื้อออ”
เป็นเสียงที่ผิดมนุษย์มนามาก ดังมาจากความมืดปลายทางเดินด้านซ้าย คุณบอยและเพื่อนค่อยๆฉายไฟไปทางต้นเสียงด้วยใจระทึก แสงไปกระทบเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง มองไม่เห็นใบหน้า ใส่ชุดคลุมท้อง เนื้อตัวมีแต่รอยเลือด เหมือนเอามือที่เปื้อนเลือดจับไปตามร่างกาย ยืนกางแขนกางขาเล็กน้อย มีเลือดสีแดงเข้ม ไหลออกมาจากหว่างขา
ภาพที่เห็นมันตอบโจทน์ได้ทันทีว่า เสียงน้ำไหลมันคืออะไร มีเสียงครวญครางดังอยู่ตลอดเวลา “อื้อออ..อื้ออออออ” คุณบอยกับเพื่อนยืนขาตาย ทำอะไรไม่ถูก ความกลัววิ่งแล่นไปทั่วร่างกาย รู้สึกหน้ามืดอยากอาเจียน เพราะกลิ่นเหม็นคาวมันรุนแรงขึ้นทุกที
ผู้หญิงคนนั้นยืนครางในลำคอเหมือนคนเจ็บปวดสุดจะทานทน แล้วอยู่ๆก็วิ่งกระกระสนเข้ามาหาคุณบอยและเพื่อน ครางเสียงสั่นๆในลำคออยู่ตลอดเวลา “อื้ออื้อออื้อออื้ออ” คุณบอยและเพื่อนตกใจสุดขีด โยนถังฉีดแมลงในมือทิ้ง วิ่งกระเจิงลงมาจนถึงชั้นหนึ่ง ร้องตะโกนโวยวาย “ผี ผีหลอกกกก ผีหลอกโว้ยยยย”
ปรากฏว่ายามกับสุนัขที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าประตู วิ่งหนีออกไปนอกถนน คุณบอยได้ยินเสียงเพื่อนจะโกนบอกว่า “ขึ้นรถ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” จึงขึ้นรถกับเพื่อนคนละคัน แล้วเหยียบออกไปจากที่นี่ทันที
รุ่งเช้า เพื่อนโทรมาบอกว่า ลูกค้าเรียกไปให้หา เมื่อคุณบอยและเพื่อนเดินทางไปถึง เจ้าของสถานที่ก็ยิงคำถามมาทันที ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทิ้งอุปกรณไว้แกะกะแบบนี้ แต่คุณบอยกับเพื่อนไม่สามารถเล่าเรื่องที่เจอมาให้ลูกค้าฟังได้ เพราะจะกระทบต่อความน่าเชื่อถือ
จึงตอบแค่ว่า “ผมดูสถานที่แล้วมันไม่สะดวกที่จะทำงานครับ งั้นผมขอยกเลิกสัญญาเลยก็ได้ แล้วจะคืนเงินให้ครับ” คุณบอยจึงขึ้นไปเก็บอุปกรณ์ข้างบน มีคนงานก่อสร้างกำลังทำงานกันอยู่หลานคน
คุณบอยเจอเข้ากับหัวหน้าคนงานที่ชั้นสาม หัวหน้าคนงานเดินมาบอกว่า “พี่ ผมเก็บไว้ให้ละ สองถัง ของพี่ใช่มั้ยครับ” คุณบอยตอบว่า “ใช่ครับ” แล้วรับถังฉีดแมลงมา คุณบอยมองไปตามทางเดินทางซ้าย ภาพที่เห็นเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัว
ด้วยความสงสัย จึงลองเดินไปสุดทางเดิน ตรงที่ผู้หญิงคนเมื่อคืนยืนอยู่ พบว่าด้านขวามือ เป็นห้องสำหรับตรวจภายใน ห้องไม่ค่อยกว้างมากนัก มีอุปกรณ์ครบครัน ทั้งเตียงนอน โคมไฟบนหัวแบบห้องผ่าตัด เครื่องมือสแตนเลสต่างๆ รวมไปถึงเชือกสลิง ของทุกอย่างมีสภาพค่อนข้างเก่า เหมือนผ่านการใช้มาแล้วนับไม่ถ้วน
คุณบอยรู้สึกไม่ดีกับห้องนี้มาก เหมือนกับว่าห้องนี้มันเก็บความเจ็มปวดของใครหลายๆคนเอาไว้อยู่เต็มไปหมด จนชวนให้รู้สึกหดหู่ใจ จนคุณบอยต้องรีบเบือนหน้าหนี แล้วรีบเดินลงมาจากตึก แยกย้ายกันไปทำที่อื่นต่อ และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด
ขอบคุณเรื่องเล่าจาก : คุณบอย
