วันนึงมีเพื่อนคุณเบิร์ดโทรมาให้ไปงานศพพ่อของเขา ที่วัดแถวๆ เทเวศน์ วัดนี้ว่ากันว่าต้องมีเส้นสายพอสมควรถึงจะเอาศพมาตั้งได้ คุณเบิร์ดก็ได้ไปร่วมงานศพพร้อมกับเพื่อนๆ กลุ่มหนึ่ง จนฟังสวดเสร็จแขกก็ทยอยกลับ แต่คุณเบิร์ดกับเพื่อนๆ ยังนั่งคุยกับเพื่อนที่เป็นลูกคนตายซักพัก
ระหว่างนั้นกลุ่มเพื่อนๆ ก็เกิดความคะนอง มีคนหนึ่งชื่อเอกพูดทำนองเล่นๆ ว่า “งานนี้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ เลี้ยงแค่เอแคร์ ถ้าเป็นงานศพเรานะ เราจะเลี้ยงอย่างดีเลย”
หลังจากนั้น มีเพื่อนอีกคนหนึ่งมองไปเห็นกระดานหน้าศาลา ซึ่งเท่าที่คุณเบิร์ดจึงสังเกตว่าแทบทุกวัด กระดานพวกนี้จะไม่มีใครทิ้งชอล์คไว้เลย ไม่มีแม้แต่เศษที่ตกตามพื้น เวลาเขียนมักจะให้เจ้าหน้าที่ของวัดเท่านั้นที่เป็นผู้เขียน และเขียนแล้วก็มักจะเก็บชอล์คไว้อย่างมิดชิด
แต่เพื่อนของคุณเบิร์ดคนนึงวิ่งหายไปซักพักแล้วไปหามาได้ ซึ่งไม่รู้ไปหามาจากไหน แล้วก็เอามาเขียนเล่นเป็นชื่อจริงและนามสกุลจริงของคนชื่อเอก แทนที่คนชื่อเอกจะโกรธกลับบอกว่า
“เฮ้ย!!! เขียนนามสกุลผิด จริงๆ มันต้องแบบนี้”
แล้วเอกก็ไปแก้ชื่อให้ถูกต้อง และด้วยความคะนองที่ยังไม่จบ เพื่อนคนนั้นก็เลยเขียนทั้งวันตาย วันเผา เอกก็ให้ความร่วมมือด้วยการเล่นตอบ เอกบอกว่า
“โห ไม่เอา ไม่ตายวันนี้หรอก (วันที่เพื่อนเขียน) ตายวันนี้เดี๋ยววันจันทร์พวกแกก็ไม่มางาน”
แล้วเอกก็เอาโทรศัพท์มาดูปฏิทินแล้วบอกต่อว่า “เอาวันนี้ดีกว่า 14 สิงหาคม 2549 แล้วอีก 7 วันก็เผา วันที่ 20 สิงหาคม 2549” ตอนนั้นก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ต่างคิดกันว่าเป็นเรื่องขำๆ แล้วก็ได้เขียนตามที่เอกบอกจนครบ มีทั้งชื่อ นามสกุล วันตาย วันเผา ครบถ้วน
หลังจากนั้นผ่านมาได้ซักพัก คนชื่อเอกก็โทรมาหาคุณเบิร์ดเล่าให้ฟังว่า ช่วงนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน นอนไม่ค่อยหลับ แล้วก็ฝันแปลกๆ บ่อยมาก เค้าจะฝันทำนองว่าจะมีคนมาพาเค้าไปที่ไหนไม่รู้ คล้ายๆ กับวัดที่เคยไปงานศพพ่อเพื่อน
เขาก็เดินตามคนๆ นั้นไป ได้เจอคนมากมาย เข้าไปพูดด้วยแต่ก็ไม่มีใครคุยกับเขาซักคน เอกบอกว่าเอกฝันทำนองนี้หลายครั้ง คุณเบิร์ดก็บอกเพลียจากงานหรือเปล่า แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คิดอะไร
อยู่มาวันหนึ่งคุณเบิร์ดต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อมีโทรศัพท์จากแฟนเอกโทรมาหาเบิร์ดบอกว่า “เอกล้มที่หน้าห้องตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล” คุณเบิร์ดก็รีบไปในทันที แต่ก็ไปไม่ทันเพราะเอกเสียชีวิตแล้ว หมอบอกว่าเอกมีอาการคือปอดแฟบไปข้างหนึ่ง แต่ที่น่าแปลกคือเอกก็ไม่ดื่มและไม่สูบบุหรี่
**แล้วที่สำคัญวันนั้นมันคือวันที่ 13 สิงหาคม 2549 ก่อนวันที่เขียนในกระดานเพียง 1 วัน**
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องการตายของเอก ก็ไม่มีใครนึกถึงเรื่องกระดาน เพราะทุกคนต่างก็ลืมไปหมด คุณเบิร์ดก็กำลังหาวัดที่จะเอาศพเอกไปตั้ง แต่ก็แปลกคือคุณเบิร์ดหาวัดไม่ได้เลย
ในระหว่างที่คุณเบิร์ดกำลังเครียดอยู่นั้น ก็มีโทรศัพท์มาจากป้าเอกบอกว่าหาวัดได้แล้ว ซึ่งก็คือวัดเดียวกันกับพ่อเพื่อนที่ตาย และที่สำคัญศาลาเดียวกัน ตอนนี้ทุกคนเริ่มคิดถึงเรื่องกระดานแล้ว เพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้
เพื่อนๆ ทุกคนก็มางานศพของเอก ได้มานั่งคุยกันถึงเรื่องของกระดาน แล้วก็มีการกำหนดวันเผาของเอก ซึ่งก็เป็นวันที่ 20 สิงหาคม 2549 (วันที่เอกกำหนดไว้) ตรงกับที่เขียนไว้เป๊ะ
คุณเบิร์ดกับ เพื่อนๆ ก็ได้มีการนำดวงของเอกไปดูหมอมาหลายที่ แล้วแทบทุกที่ก็จะบอกคล้ายๆ กัน คือ “เอกยังไม่ตาย” แต่ช่วงนี้จะต้องอยู่อย่าง ลำบาก จะทำอะไรก็ไม่ขึ้น ในระหว่างนั้นคุณเบิร์ดเล่าว่า เอกมาเข้าฝันบ่อยมาก บางทีก็มาเข้าฝันให้เพื่อนที่ยืมเงินเอาเงินมาคืน บางทียามที่บริษัทเอกก็เห็นเอกทำงานดึกๆ
เคยมีพระให้ความเห็นเรื่องนี้ว่า เอกอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย แต่มาเขียนให้ตัวเองตาย ก็เลยยังไม่ได้ไปไหน ต้องชดใช้กรรมให้หมดก่อน หรือถ้าอยากให้ไปดี ก็ต้องใช้กุศลแรงคือการบวช คุณเบิร์ดและเพื่อนๆ ก็ได้รวมตัวกันลาพักร้อน แล้วก็บวชให้เอก จนทุกวันนี้ก็มีบ้างที่เอกมาเข้าฝัน แต่ก็น้อยกว่าเมื่อก่อนแล้ว
ขอบคุณเรื่องเล่าจาก : คุณเบิร์ด
