เขาว่าผีมักจะไม่หลอกเด็กเล็กๆ กับคนแก่ ยิ่งประเภทหลังน่ะผ่านร้อนผ่านหนาว มาโชกโชน ทุกข์สุขอะไรก็ผ่านมาหมด ไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรง่ายๆ พวกผีรู้ดีว่าต่อให้มันหลอกหลอนแค่ไหนก็ไม่กลัว ก็เลยไม่อยากหลอกให้เสียเวลา
ถึงขนาดไอ้หนุ่มบางคนมันพูดว่า "ผีมันเห็นว่าแก่ซะขนาดนี้ ไม่ช้าก็จะกลายเป็นผีด้วยกันอยู่แล้ว! เผลอๆ ผีเห็นมันยังตกกะใจ...นึกว่าเจอผีหลอกซะอีกแน่ะ!"
แต่คำพูดนี้ไม่จริงสำหรับป้าค่ะ ป้า เองอายุเลยหกสิบมาหลายปีแล้ว วันหนึ่ง "ตาอ๋อ" คนในซอยอายุราวสี่สิบ อ่อนกว่าลูกชายคนโตของป้าเสียอีก แกชอบเหล้าค่ะ เมาแล้วซ่าเป็นประจำ เมากลับบ้านตอนค่ำ แล้วโดนรถชนแถวปากซอยตายคาที่ เขาลือว่าผีตาอ๋อเฮี้ยนนัก แกมาหลอกหลอนกลางวันแสกๆ ตอนบ่ายตอนเย็นไปยันโพล้เพล้ เดินปะปนกับคนในซอยน่ะแหละ ไม่ค่อยมีใครสนใจจนกระทั่งมองหน้าจังๆ จึงเห็นตาอ๋อยิ้มให้ พอจำได้ก็ร้องโวยวายเหมือนคนบ้าหรือเจ๊กตื่นไฟ จนแตกตื่นกันไปทั้งซอย ตอนแรกก็ว่าตาฝาด แต่เอ๊ะ! นับวันยิ่งหนาหูขึ้นทุกที ป้านั่งเล่นหน้าบ้านคอยหลานเล็กๆ กลับจากโรงเรียน มองดูคนผ่านไปมา รู้จักกันก็ทักทายกัน แต่ไม่เคยเจอตาอ๋อซักที ตอนแกยังไม่ตายก็ถูกชะตากันดีค่ะ
จนกระทั่งเย็นวันหนึ่งป้าก็เจอดีเข้าให้!
ขณะนั่งมองดูคนเดินผ่านไปมาแล้วนึกถึงตาอ๋อคนไหนนะ แต่ก็ไม่เห็นจนห้าโมงกว่าๆ หน้าหนาวค่ำเร็ว ฟ้าครึ้ม แดดหายไปหมด ก็พอดีมองเห็น นั่น ตาอ๋อนี่นา! ยกมือป้องหน้า ขยับแว่นจ้องมองให้แน่ใจ เห็นนุ่งกางเกงยีนส์สวมเสื้อยืดขาวคุ้นตา ยอมรับว่ากลัวนิดๆ แต่พอเขาเดินใกล้เข้ามาก็ไม่ใช่ตาอ๋อหรอกค่ะแต่เป็นตาเบิ้ม เขาวัยเดียวกัน สูงต่ำดำขาวพอๆ กัน ตาเบิ้มยิ้มให้ป้าจนกำลังจะผ่านหน้าไปรอมร่อ นึกยังไงไม่รู้ดันหันขวับมา
"ตาเถร!" ป้าหลุดออกไปเต็มปากเต็มคำ เพราะใบหน้านั้นคือตาอ๋อชัดๆ แถมยืดคอเข้ามาหาจนป้าผงะหงาย ร้องแว้! จนป้าหวิดสลบ ตาเหลือก ยกมือขึ้นกุมอก ใจเต้นโครมคราม ตาเบิ้มเดินผ่านป้าไปแล้ว พุทโธธัมโม! จะหลอกก็หลอกดีๆ ซี่ ดันแปลงตัวมาหลอกแบบนี้ คนแก่ก็มีหัวใจนะยะ...ขอบอก! เจอจังๆแบบนี้ก็ลมใส่ซีคะคุณ!
ที่มา เฟซบุ๊ค เพจ "เรื่องผี วิณญาณ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ขนหัวลุก"
ถึงขนาดไอ้หนุ่มบางคนมันพูดว่า "ผีมันเห็นว่าแก่ซะขนาดนี้ ไม่ช้าก็จะกลายเป็นผีด้วยกันอยู่แล้ว! เผลอๆ ผีเห็นมันยังตกกะใจ...นึกว่าเจอผีหลอกซะอีกแน่ะ!"
แต่คำพูดนี้ไม่จริงสำหรับป้าค่ะ ป้า เองอายุเลยหกสิบมาหลายปีแล้ว วันหนึ่ง "ตาอ๋อ" คนในซอยอายุราวสี่สิบ อ่อนกว่าลูกชายคนโตของป้าเสียอีก แกชอบเหล้าค่ะ เมาแล้วซ่าเป็นประจำ เมากลับบ้านตอนค่ำ แล้วโดนรถชนแถวปากซอยตายคาที่ เขาลือว่าผีตาอ๋อเฮี้ยนนัก แกมาหลอกหลอนกลางวันแสกๆ ตอนบ่ายตอนเย็นไปยันโพล้เพล้ เดินปะปนกับคนในซอยน่ะแหละ ไม่ค่อยมีใครสนใจจนกระทั่งมองหน้าจังๆ จึงเห็นตาอ๋อยิ้มให้ พอจำได้ก็ร้องโวยวายเหมือนคนบ้าหรือเจ๊กตื่นไฟ จนแตกตื่นกันไปทั้งซอย ตอนแรกก็ว่าตาฝาด แต่เอ๊ะ! นับวันยิ่งหนาหูขึ้นทุกที ป้านั่งเล่นหน้าบ้านคอยหลานเล็กๆ กลับจากโรงเรียน มองดูคนผ่านไปมา รู้จักกันก็ทักทายกัน แต่ไม่เคยเจอตาอ๋อซักที ตอนแกยังไม่ตายก็ถูกชะตากันดีค่ะ
จนกระทั่งเย็นวันหนึ่งป้าก็เจอดีเข้าให้!
ขณะนั่งมองดูคนเดินผ่านไปมาแล้วนึกถึงตาอ๋อคนไหนนะ แต่ก็ไม่เห็นจนห้าโมงกว่าๆ หน้าหนาวค่ำเร็ว ฟ้าครึ้ม แดดหายไปหมด ก็พอดีมองเห็น นั่น ตาอ๋อนี่นา! ยกมือป้องหน้า ขยับแว่นจ้องมองให้แน่ใจ เห็นนุ่งกางเกงยีนส์สวมเสื้อยืดขาวคุ้นตา ยอมรับว่ากลัวนิดๆ แต่พอเขาเดินใกล้เข้ามาก็ไม่ใช่ตาอ๋อหรอกค่ะแต่เป็นตาเบิ้ม เขาวัยเดียวกัน สูงต่ำดำขาวพอๆ กัน ตาเบิ้มยิ้มให้ป้าจนกำลังจะผ่านหน้าไปรอมร่อ นึกยังไงไม่รู้ดันหันขวับมา
"ตาเถร!" ป้าหลุดออกไปเต็มปากเต็มคำ เพราะใบหน้านั้นคือตาอ๋อชัดๆ แถมยืดคอเข้ามาหาจนป้าผงะหงาย ร้องแว้! จนป้าหวิดสลบ ตาเหลือก ยกมือขึ้นกุมอก ใจเต้นโครมคราม ตาเบิ้มเดินผ่านป้าไปแล้ว พุทโธธัมโม! จะหลอกก็หลอกดีๆ ซี่ ดันแปลงตัวมาหลอกแบบนี้ คนแก่ก็มีหัวใจนะยะ...ขอบอก! เจอจังๆแบบนี้ก็ลมใส่ซีคะคุณ!
ที่มา เฟซบุ๊ค เพจ "เรื่องผี วิณญาณ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ขนหัวลุก"
