เรื่องผี เดอะช็อค | ขอขมาก็ไม่รับ

เรื่องผี เดอะช็อค | ขอขมาก็ไม่รับ

เรื่องต่อไปเป็นเรื่องผี the shock ของคุณปี เป็นเรื่องราวที่เจอกับตัวเค้าเอง ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 1 เดือนที่ผ่านมา บนถนสายหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก คุณปีให้ชื่อเรื่องว่า “ขอขมา ก็ไม่รับ”

เรื่องมีอยู่ว่าวันนั้นผมมีธุระที่ต้องวิ่งจากทางเหนือเข้ากรุงเทพ ผมก็วิ่งจากพะเยามาอำเภองาว เพราะว่าเส้นนี้จะเป็นทางลัด เป็นเส้นทางสายเก่าที่จะมาทะลุสายเอเชียได้ ซึ่งวันนั้นเนื่องจากรถเยอะ ผมจึงเลือกเส้นนี้เพื่อร่นเวลา

ผมขับมาจนกระทั่งเกือบถึงทางแยกเข้าสู่สายเอเชีย ผมก็เกิดปวด “ชิ้งฉ่อง” ขึ้นมาแบบหนักมาก และถึงแม้ว่าถ้าหลุดโค้งนี้ไปอีกไม่ไกลนักก็จะเจอปั๊ม แต่ด้วยความไม่ไหวแล้ว ผมจึงเลือกที่จะจอดรถข้างทาง

วันนั้นมีรถเทรเลอร์ 2 คันจอดอยู่ ข้างหน้าคัน ข้างหลังคัน ผมก็เข้าไปจดแทรกตรงกลาง พอเสร็จธุระเบาแล้ว ผมก็ไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอขมา จากนั้นก็ขับรถเข้ากรุงเทพ สายๆก็ไปทำงานไม่น่าจะมีอะไร

จนกระทั่งมารู้สึกแปลกๆ ผมรู้สึกว่าเพลีย และง่วงมาก ง่วงทั้งวัน จนพี่ที่ทำงานถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ผมก็ตอบไปว่า..ไม่รู้เหมือนกันพี่ มันจะหลับให้ได้เลย ซึ่งแปลกตรงที่ผมเองมักจะวิ่งรถต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ จะรู้ดีอยู่แล้วว่าการพักผ่อนให้เพียงพอเป็นสิ่งสำคัญอยู่แล้ว

ผ่านไปอีกวันผมก็ยังมีอาการเช่นเดิมอยู่ เพิ่มเติมคือไม่รู้สึกอยากอาหาร อยากน้ำ ผมอยู่ได้โดยไม่กินอะไรเลยถึง 2 วัน มันไม่หิว จนรู้สึกตัวเบาหวิวคล้ายจะเป็นลม ก็แปลกใจว่าเราเป็นอะไร ก็ซื้อยาแก้ไข้มากิน

จนมีอยู่วันนึงผมต้องไปส่งเจ้านายที่สนามบิน วันนั้นตรงกับวันพระใหญ่ ผมกลับรู้สึกเป็นปกติไม่มีอาการเพลียใดๆ จนค่ำวันนั้นผมไปจอดเติมน้ำมัน และเดินไปกดตู้เอทีเอ็ม ก็มีลมแรงพัดมา… อาการเดิมคล้ายจะเป็นลมของผมก็กลับมาอีก จู่ๆก็มีสายเรียกเข้ามาที่โทรศัพท์ผมจากพี่ที่รู้จักกัน

“เมิงไปทำอะไรมารึเปล่า”

อยู่ดีๆพี่เขาก็โทรมา ทั้งที่ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังมาก่อน แต่พี่เขาจะรู้อยู่แล้วว่าตัวผมนั้นจะทำงานเดินทางอยู่ตลอด

“ไปไหนมารึเปล่า แล้วได้ไปทำอะไรมามั้ย”

“ก็มีไปพะเยามาเมื่อวันที่ 2 ก็ไม่ได้ทำอะไรนะพี่”

“เมิงได้ไปฉี่ข้างทางมามั้ย”

“ฉี่พี่ แต่ก็ขอขมาแล้วนะ”

“แล้วตอนขอขมาได้ยกมือไหว้มั้ย”

“ผมไม่ชัวร์นะพี่ จำไม่ได้เหมือนกัน แต่ผมมั่นใจว่าขอขมาแล้วนะ”

นอกจากนี้พี่เค้าก็ยังถามถึงอาการเราว่า เป็นแบบนี้ เจอแบบนี้ใช่มั้ยอีก จนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า “รู้ได้ไงวะ” แต่พี่เค้าก็ยังถามต่อ…

“จอดรถตรงทางโค้งใช่มั้ย” … “จอดตอนตี 3 ใช่มั้ย” … “จอดรถแล้วลงไปเร็วๆ โดยไม่ได้ดับเครื่องใช่มั้ย”

เฮ้ย… เมิงนั่งมากับกรูเหรอวะ ผมคิดในใจ พี่เค้าก็พูดมาคำนึง…

“เมื่อ 2 วันก่อน มีผู้หญิงมีอายุ ผมประบ่ามาเข้าฝันพี่ บอกว่าเขาจะเอาของของเค้าคืน”

เนื่องจากพี่ผมคนนี้มีองค์ แกก็จะมีเซนส์อะไรพวกนี้ แกยังบอกอีกว่า…

“ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้น เค้าเดินตามเราอยู่นะ”!!

จบคำนั้นของพี่ อยู่ๆก็มีลมพัดมา ฟุ่บบ เหมือนตอนที่กดเอทีเอ็ม “เฮ้ยพี่ จริงเหรอ”

หลังจากคุยได้อยู่ชั่วโมงนึง พี่เค้าบอกว่า… “ตอนนี้ไม่ใช่คนเดียวแล้วนะ มาอีกหนึ่ง” !!!

“เฮ้ยพี่ ยังไงเนี่ย เค้าต้องการอะไร แล้วผมต้องทำยังไง”

พี่เค้าก็บอก เดี๋ยวคืนเนี้ย ก็ไปสวดมนต์ซะ แล้วก็คิดถึงเค้า บอกเค้าว่าผมผิดไปแล้ว ไม่ได้ตั้งใจ จะรีบไปขอขมาให้เร็วที่สุด เพราะเข้ารู้ว่าเหมือนเราเข้าบ้าน แต่ไม่พอใจว่าทำไม่เราไม่ขออนุญาติเค้าก่อน พี่เค้าก็บอกว่าเรื่องนี้มีคนเดียวที่จะช่วยได้ ก็คือ แม่…

ซึ่งแม่ผมเนี่ยจะเป็นคนที่กลัวเรื่องอะไรพวกนี้มาก ผมก็ถามว่าต้องเป็นแม่เหรอ จำเป็นเหรอ พี่เค้าก็บอกว่า…

“ถ้าไม่ให้แม่ช่วย เมิงไม่รอดแน่”

“ฮึ้ยพี่ ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เมิงอย่าไปทำเป็นเล่นนะ เค้าเอาถึงตายนะ”

วันรุ่งขึ้นผมก็ตัดสินใจโทรหาแม่ แม่ก็รีบมาจากต่างจังหวัด ในรถผมจะมีหลอดน้ำมนต์หลวงพ่อโสธรอยู่ ผมก็บอกว่าแม่..รดน้ำให้ผมที ขณะจะรดที่มือ อาการเดิมผมก็กำเริบขึ้นมาเลย คือรู้สึกอ่อนเพลีย ร่างกายเบาหวิว ปวดหัว ผมก็บอกว่า..แม่ รดหัวผมเลย ก็รดเสร็จ แม่ก็พูดขึ้นว่า

“เดี๋ยวจะรีบพาลูกหลานไปขอขมาให้เร็วที่สุด ตอนนี้ช่วยให้อภัยมันก่อนเถอะ”

จากนั้นผมก็โทรหาพี่คนเดิมว่า เออ ผมต้องทำยังไงต่อ พี่แกก็บอกว่ายังไม่เห็นวิธี เดี๋ยวเห็นแล้วจะรีบบอก…

ผ่านไปอีกสองคืนพี่เขาก็โทรกลับมาบอกว่า… เห็นแล้ว ซื้อชุดบูชามา

ผมก็ถามว่าต้องซื้อกี่ชุด … ” 2 ชุด ไป 2 คน เอาธูปไปดอกนึง”

แล้วผมต้องไปตรงไหน… “ก็ไปตรงที่เมิงฉี่อ่ะ”

ผมก็จำไม่ได้ว่าตรงไหน รู้แต่ว่าตรงโค้ง พี่เค้าก็บอกว่าให้หาต้นไม้เล็กให้เจอ มีอยู่ต้นเดียว

ขณะที่ไปร่วมกับแม่ หลาน แล้วก็แฟน ขณะที่กำลังจะเลี้ยวโค้งก็รู้สึกแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก ผมก็อธิษฐานขึ้นว่า

“ผมกำลังจะมาแล้ว อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว” อาการตอนนั้นคือแย่มาก เหมือนจะตายให้ได้ พอลงรถได้ก็อ้วกออกหมดเลย

พอถึงที่ 4โมง 5โมงได้ ก็เจอรถเทรลเลอร์สองคัน โลเคชั่นเดิมเลย แล้วมีต้นไม้ขึ้นเยอะมาก

แม่ก็ชี้ไปที่ต้นไม้ต้นนึงแล้วบอกว่า “ให้ว่าตามแม่นะ” .. “พาลูกมาขอขมาลาโทษ ให้อภัยลูกให้อภัยหลานด้วย” พอเสร็จก็ส่งแม่ แล้วกลับไปทำงานตามปกติ

จนมีวันนึงที่ผมสังเกตถึงความผิดปกติ… ขณะขึ้นรถ เปิดประตูปึ้งแล้วขึ้นไปนั่ง โดยปกติรถมันควรจะสั่นแค่ครั้งเดียว แต่นี่ทั้งๆที่ขึ้นคนเดียว กับมีอาการสั่น “อีก 2 ครั้ง” ราวกับว่ามีคนขึ้นมาด้วยอีกสองคน

ผมก็โทรปรึกษาพี่ พี่เขาก็บอกว่าเขายังอยู่ เราทำอะไรไม่ได้เพราะเขาไม่ได้บอกว่าต้องการอะไร เดี๋ยวถึงเวลาเขาก็จะไปเอง

ผมก็แบบ เฮ้ยพี่ มันจะโอเคเหรอแบบนี้ จนผ่านไปสักเวลานึง ก็เจอแบบนี้ตลอดจนรู้สึกว่าไม่ไหว.. ทำงานไม่ได้ ขับรถไม่ได้ พี่ก็บอกว่าเดี๋ยยวจะแนะนำพระอาจารย์ให้

ปรากฎว่าผมก็ตัดสินใจไปคืนนั้นเลย ต้องไปไกลถึงตาก พระอาจารย์ก็บอกว่า…

“เขายังไม่ไปเพราะยังไม่อยากไป”

คือเค้ารับรู้แล้วว่าเราขอขมา แต่เค้าอยากไปกับเรา เหมือนว่าเค้าอยู่ตรงนั้นมานาน เค้าก็ตามเราไปที่อื่นด้วย ต้องรอเวลาเท่านั้น แต่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรเรา คิดซะว่ามีคนคุ้มครอง มีเพื่อนนั่งไปด้วย

ผ่านไปแบบนั้นอยู่ร่วมเดือน มา 3-4 วันหลังผมรู้สึกว่า..เค้าไม่ได้ตามผมขึ้นรถเหมือนแต่ก่อนแล้ว จึงโทรถามพี่

“เค้ายังอยู่ แต่เค้าไม่อยากไปด้วยแล้ว ที่ต้องทำก็คือเรารับเค้ามา เราก็ต้องไปส่งเขาที่เดิม”

ผมก็ไปกับพี่คนนั้น ไปที่โค้งเดิม และทำพิธีขอขมากันอีกรอบ หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรผิดปกติอีกเลย

เรื่องผี the shock เรื่อนี้เป็นเรื่องที่เตือนใจผมเสมอ ว่าไปที่ไหนแปลกที่ ยังไงก็ยกมือไหว้ขอขมากันก่อนดีที่สุด…